Hoewel Cees Bolhuis (66) altijd zijn hele leven met veel plezier heeft gewerkt, ging hij met vroegpensioen en lacht de vrijheid hem iedere dag tegemoet. 

“Ik heb mijn hele leven in de ICT gewerkt. Als contractor in de financiële sector heb ik zo’n beetje alle banken van Nederland gezien. Meestal ging ik elke paar jaar naar een andere werkgever, tot ik in 2008 per toeval werd gedetacheerd bij Shell Asset Management Company.

Asset management is toch een specialistische omgeving, waar je binnen een groot bedrijf in een kleine organisatie zit en veel verbinding hebt met collega’s. Toen ik in 2014 een vast contract kreeg aangeboden, zei ik daarom volmondig ja. Maar enkel onder de voorwaarde dat ik eerder kon stoppen met werken. Niet omdat ik een hekel had aan mijn werk, ik wilde vooral de vrijheid hebben te kunnen doen en laten wat ik wil en mooie reizen maken voordat ik lichamelijk achteruitga.

Van tevoren heb ik me goed laten informeren. Ook bij de banken heb ik de nodige adviezen gekregen. Het belangrijkste is een financiële planning te maken van je uitgaven; wat heb je nodig, wat denk je uit te geven. En dan kijken wat aan uitkeringen binnenkomt. Wil je eerder met pensioen, ontvang je geen AOW. Dan heb je andere potjes nodig om dat aan te vullen.

Zo heb ik ook heel bewust gekozen voor het Collectief Variabel Pensioen (CVP), waarbij nog steeds een stukje van mijn pensioen wordt belegd. De rente was laag en het zag ernaar uit dat dat nog wel even zo zou blijven. Mijn pensioen kan zo omhoog, maar ook omlaag natuurlijk. Toch gaf mij dat een beter gevoel dan de lage rekenrente waar de pensioenfondsen mee rekenen voor een vast pensioen.”

In 2019 heb ik de knoop doorgehakt en ging ik in maart 2020 met vroegpensioen, drie jaar voor de echte pensioendatum. Net voordat ik dacht dat de wereld aan mijn voeten lag, ging de wereld op slot door corona. Mijn reis naar Vietnam ging niet door en ook mijn reis naar Patagonië moest ik aan me voorbij laten gaan. Wel heb ik de mantelzorg van mijn vader op me genomen, die steeds minder zelfstandig wordt. Vanzelfsprekend natuurlijk, hij was er ook voor mij toen ik nog kind was. Die reizen, die komen nog wel. Dat is uitstel, geen afstel.”